Wat zijn jouw grenzen bij vermoeidheid?

Hoe breek ik door de schil heen?

Het voelt alsof ik in een ei zit. Ik weet dat de schil heel dun is, maar ik weet niet hoe ik de schil kan doorbreken. En dat frustreert mij gigantisch! Wat blijft het toch moeilijk om balans te vinden bij vermoeidheid.

Wat was het toch heerlijk om weer eens bij te kletsen met mijn goede vriend Thijs. Het was al een aantal maanden geleden dat we elkaar hadden gezien. Het was schitterend weer, de zon was lekker warm en we zaten op het terras bij een hotel in mijn dorp. Een lekker Belgisch speciaal biertje voor Thijs en voor mij een grote kop thee, vers gemaakt met gember, steranijs en sinaasappel (mijn favoriet 😊).

En toen kwam een vraag die niet vaak meer aan mij gesteld wordt. Hoe gaat het nou met je? Ik was even stil, er flitste van alles door mijn hoofd. De behandelingen tegen kanker zijn achter de rug, de mensen om me heen zien niks meer aan mij en denken dat alles goed gaat. Wil ik hier eigenlijk wel eerlijk antwoord op geven? Wil ik die confrontatie met mezelf wel aan, wil ik wel eerlijk naar mezelf kijken? Of zal ik toch maar gewoon zeggen dat het goed gaat?

De blik in de ogen van onze vriend liet mij zien dat er ik er niet zomaar met een “het gaat zijn gangetje”-antwoord onderuit kwam. Een diepe zucht en daar ging ik dan: “Niet zo lekker… Het voelt alsof ik in een ei zit. Ik weet dat de schil heel dun is, maar hoe breek ik door de schil heen? En dat frustreert mij gigantisch!”

De schil van het ei staat voor het vinden van mijn grenzen. Mijn grenzen tussen actief bezig zijn en op tijd rust nemen. Vaak heb ik pas in de gaten dat mijn hersenen een “data overloop” heeft als het al te laat is. Dan kan ik bijna niet meer denken, dan lijkt het alsof ik de wereld om mij heen door een glazen bol zie en hoofdpijn en vermoeidheid slaan plotseling toe. Game over!

En.. hoe is dat met jou? Hoe zou het voor je zijn, als je dusdanig keuzes kan maken met de energie die je hebt en de dingen kan doen, die voor JOU belangrijk zijn?