De salami techniek

Een paar weken geleden had ik een oproep op facebook geplaatst waarin ik vroeg of ik iemand mocht interviewen die klaar was met de behandeling tegen kanker.

De reacties waren geweldig en ik heb heel veel mensen gesproken. De gesprekken waren heel openhartig, er is gelachen, er zijn tranen gelaten en iedereen had zo zijn eigen verhaal.
Maar in al die verschillende verhalen, van al die verschillende mannen en vrouwen, waren er ook veel overeenkomsten.

Nagenoeg iedereen ziet ertegenop als er weer een controle aan komt. De spanning, niet kunnen slapen, de knoop in de maag. De angst dat je toch weer dat bericht gaat krijgen: Het is kanker.
De spanning wordt ook herkend door de mensen om hen heen. De partners vertellen de veranderingen die ze zien en ervaren. Onrustig zijn, meer prikkelbaar zijn dan anders.
En de grote opluchting die ervaren wordt als de uitslag wordt verteld: het is goed!
Maar ook het verdriet als de woorden weer vallen: Er is een tumor gevonden.

Een andere overeenkomst is de vermoeidheid die er is tijdens de behandelingen en ook voor 80 % bij de mensen in de eerste 6 maanden na de behandeling. De strijd die er is geleverd tot aan de dag van de laatste behandeling en de laatste onderzoeken en de laatste uitslagen. De datum waar zo naar uit wordt gekeken want dan… ga ik mijn leven weer oppakken, kan ik weer doen waar ik zin in heb, dan ga ik weer lekker aan het werk.

Maar niet alles loopt altijd zoals je het van tevoren had voorgesteld. Terugkeer naar werk kan moeizaam verlopen. De contacten met collega’s zijn soms veranderd.

Concentratieproblemen heeft bijna iedereen in meer of mindere maten. Een vrouw met een baan in een administratiekantoor vertelde mij dat ze moeite had gekregen met rekenen.
Een andere man schreef alles op, want hij kon het niet onthouden.

Eén van de vragen die ik stelde was: hoe ga je om met de dingen die niet meer vanzelf gaan.
Ik kreeg een heel mooie antwoorden terug. Eén ervan is deze “Ik gebruik de salami techniek!”

De salami techniek is een manier om je dag goed door te komen. In stukjes en beetjes. Stap voor stap. Niet alles tegelijk, maar verdeelt over de dag of misschien wel verdeelt over de week. Hulp vragen. (Hulp vragen blijkt voor heel veel vrouwen wel moeilijk te zijn)

Een salami worst eet je ook niet in één keer op. Je snijdt een stukje en eet het op, nog een stukje en nog een stukje en uiteindelijk kom je aan het einde van de worst. En als de worst te moeilijk is om door te snijden is er altijd wel iemand die de worst wel kan doorsnijden.

En… pas jij de salami techniek al toe? Kijk eens kritisch naar jezelf? Had jij een AHA.. moment dan zou ik leuk vinden als je hieronder je ervaring met me wilt delen.

Groetjes Anita