Verzorging na kanker

‘Dramatisch rood’

“Dat is de naam van de kleur van mijn nagellak.”

Ze had een bijzondere reden waarom ze er altijd voor zorgde dat haar nagels gelakt waren.

“Tijdens de behandelingen voelde ik me grijs en grauw. Niks waard, zwak, misselijk, geen vrouw maar patiënt. En nog niet eens echt een patiënt, maar gewoon een persoon, die overvallen was door de diagnose kanker en nu in een traject van behandelingen zat.

Een traject waarin je overgeleverd bent aan alle dingen die gebeuren, waar je geen grip op hebt. Diep in je hart weet je natuurlijk wel dat de behandelingen noodzakelijk zijn, anders is er geen toekomst. Maar al die bijwerkingen, de misselijkheid, de vermoeidheid en de huilbuien. Emoties die alle kanten op gaan en waar je soms niet weet waar ze vandaan komen. Maar ze zijn er.

En dan is het nog niet klaar. Dan denk je dat je alles achter de rug hebt, maar eigenlijk is de behandeling niet het zwaarste. De zwaarste tijd komt pas als alles achter de rug is. Zonder de verpleegkundigen, de specialist, of iemand anders bij wie je met je vragen terecht kan. Je bent op jezelf teruggeworpen en tegelijkertijd ben je niet meer degene die je was. Dat is het moeilijkste.

 Elke avond als ik mijn medicijnen inneem, word ik eraan herinnerd dat ik niet meer dezelfde ben als voor de kanker. Het is bijzonder. Door sommige dingen verander je van het ene op het andere moment. Geen ontwikkeling die langzaam gaat, maar in een knip met je vinger is je leven veranderd.

Als ik erop terugkijk denk ik wel eens, is het echt gebeurd? Maar het is echt zo! Het voelt soms een beetje nep. Mijn leven zoals ik me dat had voorgesteld, is helemaal anders nu.

 Mijn verzorgde handen en gelakte nagels geven me het gevoel dat ik een persoon ben, dat ik besta. Als ik naar mijn handen kijk, zie ik iets moois. Mooie verzorgde handen, mooie kleur nagellak. Dat voelt als een soort van hoop!“

Misschien herken je jezelf wel in deze vrouw.

Hoop heb je nodig, hoop geeft verwachting, hoop geeft je toekomst.

Tijdens mijn behandelingen had ik ook altijd mijn nagels keurig verzorgd. Verschillende kleuren nagellak staan nog steeds in mijn badkamer. En nog steeds vind ik het mooi om naar mijn handen te kijken als mijn nagels gelakt zijn. Een jurk, hakken, make-up en een lekkere parfum. Als ik dan in de spiegel keek, zag ik een mooie vrouw en niet de vrouw met kanker. Misschien was het verstoppertje spelen. Even niet in de werkelijkheid zijn. En dat geeft niks. 😊

En.. hoe is dat met jou? Wat hielp jou om je beter te voelen?

Wil je me dat laten weten?

Groetjes Anita