Herken jij jouw emotie’s?

Emoties; herken je die wel?
Angst, verdriet, huilbuien, boosheid, onbegrip, schaamte. Emotie’s die we allemaal wel kennen en hebben maar waar we vaak niet goed (meer) mee om kunnen gaan. In je jeugd heb je geleerd om emotie’s te bedwingen of juist niet te tonen. Je hebt het vast wel eens gehoord als je viel met je fiets “Je bent een stoere meid, kus er op en nu niet meer huilen.”
Herkenbaar?

Maar waar blijf je nu met al je emotie’s?
Weet je nog wel hoe je emotie kunt voelen?
In de loop van de tijd zijn we veel emoties kwijt geraakt of ze minder gaan voelen.

Gevoelens die normaal zijn en bij je horen zijn veranderen.
Kan jij beschrijven wat je voelt als je moe bent?
Waar voel je dat in je lijf? Wat herken je nog meer?
Misschien is het voorstadium van vermoeidheid wel dat de spierspanning van je nek is verhoogd.
Of bal je je vingers tot een vuist, ben je kort aangebonden ect.

Of kan jij beschrijven wanneer je verdrietig bent?
Hoe voelt dat? En wat doe je dan?
“Tja, dan huil ik” hoor ik je zeggen.
Maar wat nog meer? Wat speelt er nog meer in je lichaam?
Wat voor de één als verdriet voelt, voelt voor de ander weer anders…

De afgelopen jaren heb ik mezelf steeds meer mogen ontdekken.
Emotie’s, tja die had ik echt wel. Maar ik had ook geleerd om emotie’s te verstoppen.
Zoals je een bal onder water probeert te houden zo hield ik veel van mijn emotie’s verborgen.
Je groot houden, de stoere meid zijn.

Maar uiteindelijk komt de bal toch weer boven.
Ik heb geleerd mijn emotie’s te herkennen.
Als ik moe was ging ik vaak eten.
Op één of andere manier was ik vergeten hoe “moe” zijn voelde en waar dat ik mijn lichaam zat.

Hoe is dat bij jou?
Herken je dat?
Welke emotie is bij jou zo langzamerhand verdwenen?

Voelen kan je (weer) leren.

Wil jij ook je masker afzetten?
Weer leren hoe je je emotie’s weer kan voelen?