Mijmeringen na 5 jaar diagnose kanker

DSC_4104

Door Anita Bouma
27 december 2020

schrijven doet wonderen na kanker (2)

Blijf op de hoogte!

Ook jij kan deze blog in je mailbox ontvangen zodat je geen tips mist!  Schrijf je hier in.

Je bent je voornaam + achternaam vergeten in te vullen...
Wil je je e-mail adres controleren? Deze lijkt niet te kloppen...
Niet alle velden zijn goed ingevuld.

Mijmeringen na 5 jaar diagnose kanker

Mijmeringen na 5 jaar diagnose kanker

Mijmeringen na 5 jaar diagnose kanker

Het is vandaag een mooie herfstdag, de zon schijnt, het is 17 graden en ik loop met mijn hond Max over het strand. Nu loop ik wel vaker over het strand maar vandaag een het een speciale dag.

 Ik heb het magische getal van 5 jaar gehaald!  5 jaar overleeft!

 

Ze zouden je eigenlijk een muntje moeten geven voor elk jubileum jaar wat je achter de rug hebt.
Zo doen ze dat bij de AAA en voor cancer-survivors lijkt me dat ook een geweldig idee!

 

Het voelt een beetje als oud en nieuw. Terugkijkend op 5 jaar. In 2015 kreeg ik de diagnose kanker. Een tijd waarbij ik in een achtbaan zat en waar ik pas naar vele maanden uit kon.

 

Tenminste dat voelde voor mij zo. “Je hebt altijd een keuze” hoor ik wel eens in mijn omgeving.
En natuurlijk heb ik wel een keuze, wel of geen behandeling, chemo, medicatie.
Maar is dat wel echt een keuze?

Als je 47 jaar jong bent, getrouwd bent, 2 tieners hebt, wat is dan je keuze? Geen behandeling stond voor mij gelijk aan; doodgaan. Wel behandelingen was voor mij kans op leven, ouder worden dan 47 jaar.

Terug kijkend
Het is een beetje oud en nieuw. Ik weet niet of jij dat ook doet?
Met oud en nieuw terug kijken op wat geweest is en vol verwachting kijken wat het nieuw jaar gaat brengen. Ik vier oud en nieuw op het strand. Terugkijkend op de afgelopen 5 jaar.
Wat een jaren zijn dit geweest, ik heb veel meegemaakt; operatie, chemo, medicijnen, ik ben kaal geworden en mijn haar is weer aangegroeid.

Van een actieve vrouw, naar een vrouw dat altijd rekening moet houden met haar energieniveau.
Ik had een geheugen als een olifant, nu gebruik ik een grote agenda en schrijf ik alles op wat ik niet wil vergeten. Gewrichten die stijf en ook vaak pijnlijk zijn.
Van een werkende vrouw naar een vrouw die is afgekeurd voor haar werk als verpleegkundige.

Als ik het zo opschrijf, voel ik me droevig worden, stil… Wat heeft kanker en de behandeling tegen kanker toch veel invloed op mij gehad en hebben de gevolgen nog steeds invloed op mij.

Gezin
En niet alleen invloed op mij, maar ook op mijn man en kinderen. Mijn man die zijn “maatje” kwijt raakte en dingen van mij over moest nemen omdat mijn geheugen mij vaak in de steek laat.

Kinderen die meer in het huishouden moesten gaan helpen, omdat mijn batterij niet meer volledig oplaad. De boodschappen uit de auto moeten halen omdat ik niet zwaar meer mag tillen.

En de depressie die mij raakte, had ook zeker een uitwerking op mijn gezin.

Perspectief
Maar dit alles heeft mij ook een ander/ vernieuwd leven gekregen. Ik heb uitgezocht wat ik nog meer leuk vind, waar ik plezier aan beleef. Ik heb nieuwe hobby’s ontdekt, ik ben weer begonnen met kleding maken voor mezelf en wat nog veel leuker is, voor anderen. Ik heb een omscholing gedaan tot coach en mij gespecialiseerd in het coachen van mensen die de diagnose kanker hebben gekregen. Coachen ligt dicht bij mijn vorige beroep; Zorgen blijft in mijn bloed zitten, maar nu zorg ik op een andere manier.

Ik heb ontdekt dat coachen met paarden heel bijzonder is en dat paarden een mooi hulp middel zijn bij het coachen van volwassenen en kinderen.  De opleidingen hiervoor waren geweldig leerzaam en ik mag mezelf dan ook gecertifieerd paarden coach noemen.

Ik heb onze kinderen kunnen helpen met studeren, geholpen met het zoeken van een eigen huis, kunnen bezoeken op hun stage adres.

Ik heb nieuwe vriendschappen gesloten. Maar ook dingen afgesloten. Kinderwerk waar ik altijd heel veel plezier aan heb beleefd. Wat er voor terug gekomen is , is een jaarlijkse reis met kinderen naar Roemenië. Een ander plekje gecreëerd als maatje voor mijn man. Samen op reis, denken over de volgende stap in ons leven.

Op naar de volgende 5 jaar!
Kanker heeft heel veel invloed gehad op mij en ons gezin. Invloed in negatieve zin, maar heeft mij ook dingen gebracht wat ik anders nooit had ontdekt!

Ik ben benieuwd naar mijn mijmeringen over 5 jaar!

Is mijn verhaal voor jou herkenbaar?
Heb jij ook  klachten van late gevolgen na je behandeling na kanker?
Wil jij weten hoe ik hier mee om ga?
Stuur me dan een berichtje en dan maken we een afspraak!

Lieve groeten, Anita

 

Deel dit artikel

Deel dit artikel

Blijf op de hoogte!

Ook jij kan deze blog in je mailbox ontvangen zodat je geen tips mist!  Schrijf je hier in.

Je bent je voornaam + achternaam vergeten in te vullen...
Wil je je e-mail adres controleren? Deze lijkt niet te kloppen...
Niet alle velden zijn goed ingevuld.

Over mij

Over mij

Ik ben Anita Bouma en ja, ook ik heb moeten dealen met de diagnose: kanker.

Maandenlang bestond mijn leven uit ziekenhuisbezoeken, fysiotherapie, bloedprikken en behandelingen. Ziek zijn was mijn dagelijkse bezigheid. Ik werd volledig geleefd en ik gaf me eraan over, want ik had geen keus. Ondanks alles, ging ik ervoor!

4 Comments

  • Lieve Anita, wat bijzondere mijmeringen. En wat mooi dat je er bent om te mijmeren.
    Ik heb je leren kennen in de race voir de big. Deze gehaald en zoals je aangeeft een mooie weg gevonden.
    Ik heb je leren kennen als een spontane lieve vrouw met een rugzak vol verschillende ervaringen. Hoop je ook zeker weer eens echt te ontmoeten.
    Het ga je goed en hopelijk over 5 jaar weer mooie mijmeringen.

    Reply
    • Hoi Silvia, dat waren spannende uren! Ik zal ws de volgende keer weer bij het examen aanwezig moeten zijn.
      Ik hoop dan jou niet te ontmoeten 🙂

      Reply
  • Mooi en herkenbaar stuk, blijf positief! Kanker treft je nooit alleen. Het is een harde maar wijze levensles die als inspiratie tot geluk kan lijden. Kun je nagaan wat je kunt mijmeren na 13 jaar zoals ik, dat wordt een halve encyclopedie – benieuwd naar jou mijmeringen bij je volgende mijlpaal.

    Reply
    • Hoi Sabine, 13 jaar dat is inderdaad al een heel boek werk. Dan is dit mijn novelle 🙂

      Reply

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Laatste berichten

Laatste berichten
Her-bronnen-coaching-met-paarden-1

Over trauma’s en tomatensoep

39124880-79eb-478e-890a-3686945bcadc

Paarden kunnen geen spanning vasthouden en hebben geen oordeel

IMG_1099

Van verpleegkundige naar coaching met paarden

IMG_3102

Camping life!

IMG_feest3

Herbronnen

Scroll to Top