Leven met kanker

Soms kom je een quote tegen die je in één keer pakt.

Afgelopen week zat ik op face-book mijn berichtjes door te lezen toen ik deze quote tegen kwam.
Er stond geen foto of een plaatje bij, gewoon tekst.
De print-screen was snel gemaakt.

Hij bleef maar in mijn hoofd hangen, te midden van de moeilijkheid…

Moeilijkheden die kom je wel tegen als je kanker hebt, maar ook als je kanker hebt gehad.
Uitdagingen noem ik ze maar voor het gemak. De éérste uitdaging was “het” vertellen tegen mijn man en kinderen.
Daarna mijn familie, collega’s, vrienden. De volgende uitdaging was de operatie en dan weer thuis komen. Hoe ga ik de rompslomp van het huishouden organiseren terwijl ik herstellende ben? Daarna de behandelingen, een pruik uitzoeken, wie kan mij helpen thuis, wie kan er voor mij zijn als de kids naar school zijn en mijn man aan het werk? Het doel voor ogen, nog 5 chemo’s, nog 4, nog 2 en jaaa Feest!! de laatste chemo. Joepie, klaar is klara! Nu nog even bijkomen, opknappen, werken aan mijn energie en dan weer lekker aan het werk!

Leven na kanker

mmm… ik hoor je denken… ging dat?
Nee, helaas wil ik erbij zeggen.
Dat ging helemaal niet zo, zoals ik voor ogen had. Herstel van alle behandeling van de kanker had even wat meer voeten in de aarde dan ik had verwacht. (Ik ben nogal positief ingesteld) en natuurlijk had ik in mijn werk als verpleegkundige wel gezien dat de patiënten/cliënten echt wel tijd nodig hadden om te herstellen na kanker, maar…
dat is de anders. Ik ging gewoon de operatie doen, de chemo enz doen en daarna was het klaar en ging ik weer verder.

Te midden van de moeilijkheid…

…Daar ligt de mogelijkheid…

Nieuw leven na kanker

Alles liep anders dan ik voor ogen had. Mijn werk als verpleegkundige kon ik niet meer doen. Dat was een grote klap voor mij. Vanaf mijn 17e werkte ik in de zorg, zorgen is mijn lust en mijn leven. Afgekeurd, of zoals de bedrijfsarts vertelde; “we hebben geen toepasbare mogelijkheden gevonden in de maatschappij voor jou” Pats,
die kwam aan.
Letterlijk en figuurlijk afgekeurd.
Ik kan je vertellen dat er een heel zwart gat volgende. Hobby’s had ik genoeg, mijn tijd kon ik wel vol krijgen. Maar is dit hoe ik verder oud wil worden? Wat is nog mijn doel, zin van mijn leven?

De mogelijkheid volgende… de ene deur ging dicht en ik ging op zoek naar een deur die wel open ging.
Zorgen voor mensen, maar nu op een andere manier. Gezocht en gevonden. Een nieuwe open deur. Coachen en begeleiden van mensen die de diagnose kanker hebben gehad. En soms ook van mensen die helemaal geen kanker hebben gehad.

Mijn mogelijkheid… een nieuw doel, een nieuwe zin in mijn leven, een nieuwe toekomst!

Wat is jou mogelijkheid in jouw moeilijkheid? Soms zie je het zelf niet, maar kan een ander die mogelijkheid wel zien. Ik ben maar één berichtje, één telefoontje van jouw vandaan!
Zullen we samen op zoek gaan naar jouw mogelijkheid?

Liefs Anita